جمال غیب و شهود است این که می‌آید            تمام رحمت و جود است این که می‌آید

شعیب و صالح و هود است این که می‌آید            عزیز مصر وجود است این که می‌آید

زهـی به مـرتـبـه و عـزّت پـیامـبـرش

سپاه بـدر و اُحـد ایستاده پـشت سرش

تـمـام عـالـم ایجـاد مـی‌شـود حـرمـش            حرم گـذاشته از دور دیـده بـر قـدمش

مسیح زنده کند باز، جان ز فیض دمش            به روی دوش علمـدار کـربلا، علمش

خروش لشکر او انتـقام خون خداست

نـدای حنجر خـونـیـن سیـدالشهـداست

نقاب غـیبت خود را ز چهـره باز کند            رخ نــیـاز بـه درگـاه بــی‌نــیـاز کـنــد

مسـیح پـشت سر حضرتش نـمـاز کند            برای بیعـت او دست خـود دراز کـنـد

نگه کـنید شهـیدان چگـونه سـرمستـند

برای یاری او زنده گشته، صف بستند

بیا که حجر ز هجر تو اشک می‌بارد            بیا که کعـبه به دور سرت طواف آرد

بیا که بـر قـدمت رکـن، دیـده بگـذارد            بیا که فـاطمـه تنهـا تـو را تو را دارد

بیا که تا تو نیایی، زمان محرمِ توست

بیا که پیـرهـن پـاره تو پـرچـم توست

بیا که قـلب جهان بی‌قـرار توست، بیا            بیا که چـشم هـمه اشکـبـار توست، بیا

بیا که تـیـغ خـدا ذوالـفـقـار توست، بیا            بیا که فاطمه چـشم انـتظار توست، بیا

بیا که «میثم» دلسوخته به محضر تو

گلاب اشک فـشاند به خـاک مـادر تو